Een grasrooster op een brandweg is het legale gebruik van open ruimte, een biologisch actieve ondergrond

De brandweerweg is een verhard oppervlak waardoor voertuigen van brandbeveiligingseenheden op elk moment van het jaar toegang hebben tot het gebouw.

Het moet worden gebracht naar een gebouw met een brandzone die is geclassificeerd als gevaarlijk voor mensen ZL I of ZL II, of naar een gebouw dat behoort tot de hoogtegroep: middelhoog, hoog of hoog, met een brandzone die is geclassificeerd als gevaarlijk voor mensen ZL III, ZL IV of ZL V.

Volgens de Regeling van de Minister van Binnenlandse Zaken en Administratie van 24 juli 2009 betreffende de bluswatervoorziening en brandweerwegen is het, om te voldoen aan de eisen voor wegen die leiden naar gebouwen uit groep 1 en 2, niet voldoende om alleen eco-mesh te gebruiken . In de betreffende wet wordt niet aangegeven welk gebied als biologisch actief moet worden beschouwd.

Echter, volgens het juridisch advies van 8 februari 2019, uitgegeven door een juridisch adviseur (Kancelaria Prawna) op verzoek van geoSYSTEM sp.Z oo, als de eco-roosters op een stevige ondergrond worden geplaatst en zand wordt gebruikt als vulling materiaal tussen de roosters, dit is de oplossing die volgens de geldende wetgeving als biologisch actief mag worden beschouwd.

Een brandweg is elk gebied van een gebouw, erf of loods waar zich een productie- of opslagbrandzone bevindt, indien de vuurlastdichtheid van deze zone 500 MJ/m2 overschrijdt en aan ten minste één van de volgende voorwaarden wordt voldaan

het gebied van de brandzone is groter dan 1.000 m2,

daar is een ruimte met explosiegevaar;

een gebouw met daarin een productie- of opslagbrandzone met een vuurlastdichtheid kleiner dan 500 MJ/m2 en een oppervlakte groter dan 20.000 m2;

Daarnaast een laagbouw met een brandzone geclassificeerd als gevaarlijk voor mensen ZL III met een oppervlakte van meer dan 1000 m2, inclusief een bovengrondse verdieping anders dan de eerste verdieping of met een brandzone die is geclassificeerd als gevaarlijk voor mensen ZL V en met meer dan 50 bedden, wordt ook beschouwd als een brandweg.

De brandweerweg moet zo zijn ontworpen dat voertuigen kunnen passeren zonder van richting te veranderen. Indien een omleiding noodzakelijk is, dient deze een afmeting te hebben van minimaal 20 m x 20 m. Een brandwegvak van maximaal 15 m is toegestaan, waarvan uitrijden alleen mogelijk is door achteruit te rijden. De minimale straal van de externe bochten van de brandweerweg mag niet minder zijn dan 11 m. De minimale breedte van de brandweerweg moet minimaal 4 m zijn en de lengtehelling ervan mag niet groter zijn dan 5%. Binnen de stadsgrenzen en op het land moet de brandweerweg doorgang bieden aan voertuigen met een aslast van minimaal 100 kN op het wegdek; op andere plaatsen mag de minimumbreedte niet kleiner zijn dan 3,5 m.

Brandweerwegen zijn wegen met een maximale helling van minder dan 5%, waarvan het oppervlak bestand is tegen de doorgang van brandbestrijdingsmiddelen.

Brandwegen mogen smaller zijn dan 3 m als de asbelasting op het wegdek minimaal 50 kN bedraagt.

In het voorschrift van de Regeling van de Minister van Infrastructuur is in de bewoordingen die gelden na 1 januari 2018 een wettelijke definitie van het begrip "biologisch actief gebied" ingevoerd.

In de vorige versie van deze bepaling werd dit gebied aangeduid als "biologisch actief gebied". Deze terminologie werd niet begrepen door burgers en internationale experts. Daarom heeft de minister besloten om het ondubbelzinnig te definiëren als een "biologisch actief gebied", dat wil zeggen een gebied dat is ingericht op een manier die zorgt voor natuurlijke vegetatie van planten en het vasthouden van regenwater, evenals 50% van het oppervlak van terrassen en vlakke daken met een dergelijk gebied en andere gebieden die zorgen voor natuurlijke vegetatie van planten, met een oppervlakte van niet minder dan 10 m2, en oppervlaktewateren in dit gebied.

Een brandweg is een strook land, meestal in het centrum van een stedelijk gebied, die niet is bebouwd of beplant met bomen. Het is zowel bedoeld voor nooduitgangen als voor noodverkeer.

Brandwegen zijn vaak verhard, niet onverhard, zodat hulpverleningsvoertuigen er probleemloos overheen kunnen rijden. Ze kunnen ook worden gebruikt als parken en groene ruimtes in noodsituaties.

In de context van de hierboven gepresenteerde definitie moet worden benadrukt dat een letterlijke interpretatie van de bovengenoemde de bepaling van $ 3 par. 22 van de verordening van de minister van Infrastructuur leidt tot de conclusie dat om te bepalen of een bepaald gebied een biologisch actieve ondergrond is, alleen hoeft te worden beoordeeld of het gebied, dat is aangemerkt als biologisch actieve ondergrond, voldoet aan de voorwaarde om natuurlijke vegetatie te waarborgen. Er is dan ook op grond van voornoemde bepaling geen aanleiding om eventuele aanvullende voorwaarden aan te geven die aan een dergelijke beoordeling ten grondslag zouden liggen, met name een beoordeling met betrekking tot het gebruik van de grond. Dus als een bepaald gebied zo is ingericht dat natuurlijke vegetatie van planten wordt gegarandeerd, ongeacht de manier waarop het wordt gebruikt